Vanaf 2025 wordt steeds vaker het Individueel Keuzebudget (IKB) ingezet voor het aflossen van een studieschuld bij DUO. Werkgevers kunnen deze bestedingsmogelijkheid opnemen in hun arbeidsvoorwaarden. In sommige cao’s – zoals die van de Rijksoverheid – is afgesproken dat werknemers jaarlijks maximaal €2.000 uit hun IKB mogen gebruiken voor dit doel.
Hoe werkt het?
Het IKB is een vorm van bruto-keuzevrijheid: werknemers kunnen een deel van hun brutoloon, vakantiegeld of eindejaarsuitkering inzetten voor doelen zoals extra verlof, een fiets of nu ook het aflossen van een studieschuld. Bij gebruik voor DUO-aflossing gelden de fiscale spelregels van de werkkostenregeling (WKR):
- Het bedrag kan worden verwerkt als eindheffingsloon in de vrije ruimte van de WKR (aanwijzen als eindheffingsloon en rekening houdend met de gebruikelijkheidstoets).
- Als er voldoende vrije ruimte is, zijn er geen extra kosten voor de werkgever.
- Wordt de vrije ruimte overschreden, dan geldt over het meerdere een eindheffing van 80%.
Hoewel dat percentage hoog klinkt, zijn de bedragen in de praktijk vaak beheersbaar – zeker als het gebruik wordt gemonitord of beleidsmatig wordt beperkt.
Wat betekent dit voor werkgevers?
Het toevoegen van studieschuldaflossing als IKB-doel kan aantrekkelijk zijn voor werknemers, met name voor jongere medewerkers met studieleningen. Werkgevers die deze mogelijkheid willen bieden, doen er goed aan om:
- Te controleren of hun arbeidsvoorwaarden of IKB-regeling dit doel toestaan;
- Te bepalen welk maximumbedrag per jaar wordt toegestaan;
- (Met adviseur) nagaan hoe dit fiscaal het beste kan worden verwerkt;
- Beleid op te stellen cq. bijstellen over het gebruik van de vrije ruimte.
Let op
Het bedrag van €2.000 per jaar is geen wettelijke grens, maar volgt uit Cao-afspraken. Werkgevers zijn vrij om binnen de fiscale kaders een ander bedrag toe te staan, zolang dit past binnen de WKR. Het aanbieden van deze bestedingsmogelijkheid is bovendien geheel optioneel: het is geen wettelijke verplichting.
